วันพฤหัสบดีที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

บันทึกของแม่ ตอนที่ 1


วันนี้แม่อารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกที่แม่อยากเรียกมันว่า เป็นความรู้สึกที่สวยงาม  แม่ไม่รู้ว่าลูกจะเข้าใจมันไหม แต่เอาเถอะสักวันหนึ่ง....  วันที่ลูกเติบโตขึ้นและมีครอบครัว ลูกคงจะเข้าใจมันเอง

ตอนนี้ลูกมีอายุ 12 สัปดาห์ กับ 2 วัน ขนาดตัวจะเท่ากับลูกพรุนเล็กๆ ลูกรู้ไหมมันช่างเป็นความรู้สึกที่เหลือเชื่อจริงๆ แม่กำลังมีสิ่งที่มีชีวิตเล็กๆอยู่ในท้องของแม่ แม่ไม่รู้เลยว่าลูกเป็นเพศอะไร หน้าตาจะเหมือนใคร โตมาจะมีนิสัยอย่างไร แต่สิ่งเดียวที่แม่รู้คือแม่ต้องปกป้องและดูแลลูกด้วยตัวของแม่เอง

♥
ภาพจาก TheBump.com

ตั้งแต่วันที่แม่รู้ว่าแม่มีลูก แม่พยามไม่อารมณ์เสียกับเรื่องเล็กๆ ทุกครั้งที่แม่โมโหพ่อ แม่จะพูดว่า "ขอบคุณลูกซะ เพราะถ้าไม่มีลูกฉันจะอารมณ์เสียกว่านี้" พ่อของลูกเป็นคนดีมากๆ ดีที่สุดในชีวิตที่แม่เคยเจอ น่าเสียดายที่พ่อของลูกอ่านภาษาไทยไม่ออก ไม่งั้นคงได้มานั่งซึ้งกับแม่แน่ๆ  จริงๆแล้วพ่อไม่ค่อยทำอะไรให้แม่โมโหหรอก แม่เองแหละที่จุกจิก ขี้บ่น เดียวสักวันลูกก็จะรู้เอง


3 เดือนที่ผ่านมา แม่แทบไม่มีอาการแพ้เลย มีแค่ช่วงสัปดาห์ที่ 4-5 แค่นั้น และเป็นช่วงเช้าเท่านั้น ขอบคุณมากนะลูกที่ไม่ทำให้แม่ไม่สบาย แม่ทานอาหารได้ปกติ แถมทานมากกว่าเดิมเยอะเลย ปกติแม่ไม่เคยทานเกินวันละ 2 มื้อ เดี๋ยวนี้กลายเป็น 4 มื้อไปซะแล้ว แต่ไม่ต้องกังวลนะลูกแม่เลือกแต่อาหารที่มีประโยชน์ทั้งนั้น


แม่พยามประหยัดร่ายจ่ายหลายทางเพื่อช่วยพ่อของลูก ถือว่าสำเร็จไปบางส่วนแต่มีอยู่เรื่องเดียวที่แม่ใช้จ่ายมากจริงๆ คือเรื่องอาหาร

  "   การที่แม่เลิกใช้จ่ายกับการซื้อเสื้อผ้าสวยๆ การซื้อของที่ไม่จำเป็น และเครื่องประดับสวยงามเพื่อตัวแม่เอง และหันมาใช้จ่ายกับอาหารแทนเพราะแม่รู้ว่าคนที่ได้รับประโยชน์มากที่สุด ณ ตอนนี้ ไม่ใช่แม่ แต่คือลูกของแม่นั่นเอง  "   

vji
healthy snacks

ตอนนี้แม่กับพ่อนั่งนับวันรอให้ถึงวันที่ 16 มีนาคม 2557 เพราะเป็นวันที่คุณหมอนัดอัลตราซาวน์ ถึงตอนนั้นลูกก็จะอายุ 15 สัปดาห์ กับ 4 วัน ลูกคงตัวใหญ่กว่านี้ ถ้าโชคดีแม่อาจจะรู้ว่าลูกเป็น ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย  มีแต่คนพูดว่าแม่จะได้ลูกผู้ชายเพราะตอนท้องแม่ขี้เหร่เหลือเกิน ไม่ต้องกังวลนะลูกแม่จะขี้เหร่อีกกี่สักร้อยเท่า พันเท่า แม่ก็ยอมได้ขอให้ลูกแม่แข็งแรงสุขภาพดีก็พอ

ก่อนหน้านี้เวลาแม่ได้ยินใครพูดถึงข่าวร้ายๆของแม่ลูกอื่นๆ แม่ก็ได้แต่ฟังแล้วรู้สึกเห็นใจ สงสารตาม แต่ไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด เศร้าโศกของเขาอย่างแท้จริง จนมาวันนี้ วันที่แม่ได้เป็นแม่คนจริงๆ แม่เข้าใจแล้ว คำพูดที่ว่า "   ลูกเจ็บแม่ก็เจ็บมันเป็นยังไง  "     


gj
หนังสือที่แม่อ่านก่อนนอนกลางวัน

วันนี้แม่ขอดราม่าแค่นี้ก่อนนะ ได้เวลาอ่านหนังสือและนอนกลางวันของแม่แล้ว


รัก......
จากแม่



ปรางมีเพจเย็บผ้าเด็กในเฟสชื่อ https://www.facebook.com/Guna.lazyhousewife เข้าไปเยี่ยมชมกดไลค์เป็นกำลังใจให้ได้นะค่ะ  ^___^

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น